เจ้านวล
เจ้านวล อดีตหมามีเจ้าของ เจ้าของของเจ้านวลเป็นช่างก่อสร้าง มาสร้างอาคารโรงเรียนอนุบาลในหมู่บ้าน จนสร้างเสร็จแล้วก็ทิ้งมันไว้ให้เป็นหมาจรจัดในหมู่บ้านที่ผมอยู่นี้
คนในหมู่บ้านก็ไม่ได้ทิ้งให้อด แต่ก็มีให้กินตามอัตภาพของมัน ผมเคยช่วยเหลือมันเมื่อครั้งที่มันมีลูกครอบครัวแรก ช่วงนั้นมันมาอาศัยอยู่ในซอยบ้านผม หลายครั้งที่เข้ามาอาศัยในบ้าน
รวมได้ประมาณ 2 ปีเห็นจะได้ที่มันอยู่ในหมู่บ้านนี้ ล่าสุดมันมีครอบครัวที่ 2 ก็พ่อหมาดำตัวเดิม ๆ ที่มันติดตามรักใคร่ของมัน เห็นมันตามหมาดำตัวนี้ไปไหนไปด้วยกันตลอด ไม่รู้เจ้าหมาดำจะรำคาญ หรือ ยิ่งรักใคร่เอ็นดู ตอนนี้มันไปอาศัยหากินอยู่กับร้านอาหารตามสั่ง ชื่อ “ปูเปรี้ยว” หน้า 7-11 กับลูกตัวเล็กอายุเกือบเดือน ที่เพิ่งคลอดออกมา ชื่อของลูกแต่ละตัวที่ร้านตามสั่งตั้งให้เป็นชื่อข้าว สารพัดข้าว ทั้ง ข้าวสวย ข้าวสาร ข้าวตัง ข้าวตู ข้าวเหนียว ข้าวเจ้า ข้าวหอม ทั้งหมด 7 ตัว มีตัวสวยสุด ๆ 2 ตัวจนมีคนมาขอจองเอาไว้จะเอาไปเลี้ยงเป็นหมาบ้าน เป็นลูกหมาสีขาวสนิท ขาวแบบน้ำนม เจ้าสองตัวนี้คงไม่ใช่ของเจ้าพ่อหมาดำ
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อคืนวันที่ 9 ตุลาคม 2550 ซึ่งมีผลให้ครอบครัวของเจ้านวลต้องเปลี่ยนแปลงไปอย่างที่สุด เหตุการณ์เกิดขึ้นหลังจากที่ผมและลูกสาวได้ไปเยี่ยมดูลูก ๆ ของมันตอนสองทุ่ม ซึ่งเห็นมันกำลังวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน มันเป็นช่วงดึก ๆ ของคืนเดียวกัน ยามวิกาลเช่นนั้น เป็นธรรมดาที่หมาข้างถนน จะเดินออกไปไกลขึ้นจากบริเวณที่มันอยู่ บ้างก็เห่าหอน บ้างก็ยกพวกตีกัน นวลพาลูก ๆ เดินเล่น ลูกติดแม่ย่อมเดินตาม เพราะอยากนมหรือก็เพราะอยากสนุก เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อหมามักจะมีถิ่นที่หวงห่วงของมัน เจ้านวลพาลูกเดินข้ามถิ่นไปที่อื่นซึ่งมันคิดผิดอย่างมหันต์
ผมทราบข่าวเจ้านวลอีกครั้งเมื่อคืนวันที่ 10 ตุลาคม 2550 ก่อนเข้าบ้านผมได้แวะซื้อข้าวผัดกระเพราให้ลูกสาว ก็ได้สนทนากับพ่อครัวที่ร้านปูเปรี้ยวตามปกติ แต่วันนี้เงียบผิดปกติ ผมมองไม่เห็นนวลและลูก ๆ ของมันวิ่งเล่นกันอยู่แถวนั้นเลย ทราบจากพ่อครัวว่า เมื่อเช้าของวันที่ 10 เขาเดินไปพบ ศพของเจ้านวล อยู่ที่ใกล้ ๆ กับร้าน มันคงพยายามคลานกลับมายังที่อยู่ของมันหรือไม่ก็ขอให้ใครสักคนช่วย เจ้านวลนอนตายในสภาพที่ยับเยินและปากฉีก เจ้าของร้าน (พ่อครัว) ตกใจที่ไม่เห็นลูก ๆ ของเจ้านวลเลยสักตัว จึงได้ออกติดตามรอยเลือดออกไป ออกไป ตามทางไปเรื่อย ๆ จนพบกับลูกของเจ้านวลทีละตัว สองตัว จนครบเจ็ดตัว
แต่ลูกข้าวทั้ง 7 อยู่ในสภาพที่ไร้วิญญาณ ร่างกายยับเยินมีรอยแผลรอยเขี้ยวรอยกัด มันคงวิ่งหนีตามแม่ออกมาไม่ทัน ถึงได้ถูกไล่กัดตายไปทีละตัวตามทางไปเรื่อย ๆ ตั้งแต่ตัวแรก จนตัวสุดท้าย จึงได้พบศพไล่กันมาเป็นทางหรือไม่เจ้านวลก็คงปกป้องลูกจนบาดเจ็บมากที่สุด ส่วนลูกเล็ก ๆ ไร้เดียงสายังไม่รู้จักการเอาตัวรอด ก็ยังอยู่ใกล้แม่ เลยต้องตายตกตามกันในที่สุด
ลูกข้าวบางตัวมีร่างที่ถูกรถยนต์ทับเละไปแล้วก็มี นั่นแสดงว่าช่วงเช้ามืดเมื่อผู้คนออกไปทำงานในช่วงฟ้าครึ้ม ๆ ฝนแบบนี้ ทำให้ไม่ได้สังเกตเห็น เหตุการณ์นี้จึงน่าจะเกิดในช่วงก่อนหน้านั้นก็คือช่วงดึกหลังจากร้านปูเปรี้ยวปิดแล้ว
พ่อครัวร้านปูเปรี้ยวจึงได้นำเจ้านวลรวมฝังร่างไว้กับลูก ๆ ทั้ง 7 ของมันที่สนามเด็กเล่นในซอยที่เกิดเรื่องนั่นเอง
กรรมเวรจริง ๆ ที่ต้องมาตายพร้อม ๆ กันอย่างนี้